Fobia społeczna jest jednym z zaburzeń lękowych. Osoby dotknięte tym problemem, zazwyczaj odczuwają silny lęk oraz stres w obecności innych ludzi, ponieważ boją się wyśmiania, oceniania oraz odrzucenia. Funkcjonowanie w takim stanie jest niezwykle trudne, dlatego bardzo ważne jest zrozumienie, diagnoza oraz wsparcie psychologiczne.

Z treści artykułu dowiesz się:

  • Jakie fobie możemy wyróżnić?
  • Jakie są przyczyny fobii społecznej?
  • Jakie są objawy fobii społecznej?
  • W jaki sposób można leczyć fobię społeczną?

Wyjaśniamy poniżej.

Fobia – rodzaje

Według fachowej literatury, możemy wyróżnić wiele rodzajów fobii, w tym m.in.:

  • fobię społeczną,
  • fobię specyficzną,
  • agorafobię,
  • fobie bliżej nieokreśloną.

Niezależnie od rodzaju, fobie cechuje stała tendencja do unikania pewnych sytuacji, których zaistnienie wywołuje silne, nieprzyjemne reakcje lękowe.

Fobia społeczna – przyczyny

Osoba cierpiąca na fobię społeczną odczuwa silny lęk, który całkowicie przejmuje kontrolę. Dzieje się to czasem nawet na samą myśl o spotkaniu!

Co może być przyczyną fobii społecznej?

Może brać się ona m.in. z:

  • podłoża genetycznego,
  • czynników neurobiologicznych,
  • czynników środowiskowych

Fobia społeczna – objawy

Objawy fobii, możemy podzielić na fizyczne oraz psychiczne.

Do objawów fizycznych zaliczamy:

  • bóle i zawroty głowy,
  • wrażenia gorąca,
  • napięcie mięśni,
  • duszności,
  • drżenie rąk,
  • jąkanie się.

Do objawów psychicznych zaliczamy:

  • trudności z koncentracją,
  • lęk,
  • narastający niepokój,
  • nerwowość,
  • drażliwość,
  • zaburzenia snu,
  • panikę.

Fobia społeczna – leczenie

Nad fobią społeczną można pracować samemu, lecz wskazane jest oddanie się w ręce profesjonalnego psychologa. Obierze on właściwy kierunek i dostosuje kroki do potrzeb pacjenta. Leczenie fobii zwykle odbywa się przy pomocy terapii poznawczo-behawioralnej. Czasem niezbędne jest również korzystanie z leczenia farmakologicznego.

Poza pracą z psychologiem wskazana jest:

  • psychoedukacja,
  • obserwacja własnych zachowań,
  • kontrola pracy własnej np. poprzez dziennik.